In deze categorie plaats ik artikelen over literatuur. Dat kunnen boeken zijn, maar ook gedichten of leuke en interessante columns.
Ik begrijp het, echt. Dat je gehoord wilt worden. Dat je aandacht wilt vragen voor het onrecht in Gaza, voor het lijden daar – of juist voor de gruweldaden van Hamas op 7 oktober. Verdriet kent vele vormen. Het is geen wedstrijd. Geen weegschaal. Het ene leed is niet meer waard dan het andere.
Een ongemakkelijk toneelstukje in de Oval Office. Een ingestudeerd machtsspelletje, met als doel: Zelensky kleineren en breken. Trump en zijn vazal J.D. Vance speelden hun rol perfect. Ze hadden de Oekraïense president vooraf al neergezet als een ondankbare bedelaar, een dictator zelfs, terwijl de echte agressor – Poetin – buiten schot bleef.
Het jaar dat bijna achter ons ligt, voelt als een roman waarvan de laatste bladzijde nog druppelt van inkt. Het was een jaar van zorg, waarin de fragiliteit van het leven steeds weer aan de oppervlakte kwam – gezondheid die wankelde, schaduwen die over dierbaren hingen, en momenten waarin ik mijzelf opnieuw moest vinden. En toch, tussen die donkere lijnen, was er licht.
Tegen het diep rood van fluweel
strijkt mijn hand, behoedzaam,
zoekend naar rust in het zachte patroon.
De kamer ademt stilte,
en dan hoor ik, bijna onwerkelijk:
“Liefde is veiligheid en vrijheid.”
De zon in al haar zachtheid schijnt,
licht vallend op de laatste blaadjes,
die traag, als gedachten in de wind,
zich over de tuin verspreiden.
Ik kan wel, maar ik wil het niet,
omdat de dagen zonder jou zijn leeg,
en nachten kil en eindeloos.
De wereld draait, onverstoorbaar,
maar mijn hart blijft staan,
verloren in de echo van ons verleden.
In de diepten van mijn ziel, daar woont de angst,
een donkere schaduw die fluistert in de nacht.
Van alle verzen ooit geschreven
wil ik voor jou het laatste vers
de laatste regel zijn, mijn licht
mijn lente, mijn tastbaar leven
Kon ik één gaaf der jeugd terugverkrijgen,
Ik vroeg de makkelijke ontroerbaarheid
Van ’t hart, dat nog niet heeft geleerd te zwijgen,
Maar vrijelijk bij den breuk der droomen schreit.