Opnieuw geboren Ik heb wel meer dan eens m'n kansen zelf bedorven het was alsof er iets in mij was gestorven

Uit de douche. Natte haren, In slierten langs je borsten. Je mooie huid vervoert de druppels, Langs je buik, Via je dijen. Je laat je bekijken. Roerloos. Je lacht.

Mocht je me vergeten wil ik dat je één ding weet: Als ik kijk naar de kristalmaan, de rode tak van trage herfst bij mijn raam, als ik, bij het vuur gezeten, de ongrijpbare as neem of rimpelig lijf van brandhout, weet je, dat alles mij tot jou voert, alsof alles wat bestaat, geuren, licht, metalen, scheepjes zijn die varen naar jou eilanden die me verwachten.