Ik begrijp het, echt. Dat je gehoord wilt worden. Dat je aandacht wilt vragen voor het onrecht in Gaza, voor het lijden daar – of juist voor de gruweldaden van Hamas op 7 oktober. Verdriet kent vele vormen. Het is geen wedstrijd. Geen weegschaal. Het ene leed is niet meer waard dan het andere.
De zon in al haar zachtheid schijnt,
licht vallend op de laatste blaadjes,
die traag, als gedachten in de wind,
zich over de tuin verspreiden.
Het was groot nieuws toen een wolf zich vestigde in natuurgebied De Treek, vlakbij Amersfoort. Nu heeft deze wolf ook welpen, wat een prachtige aanwinst is voor onze natuur
Maar te midden van deze idylle schuilt een al jarenlang smeulend probleem dat als een donkere wolk boven ons hangt: de kauwtjes
Aan het einde van mijn straat, naast het prachtige en historische Museum Flehite in Amersfoort, stond daar een plassende ijsbeer.
Soms ontwaakt de nostalgie en laat het verleden zich voelen als een zachte bries die door de kieren van de tijd waait. Recentelijk kwam een klein groepje oude stamgasten bijeen voor een soort reünie, een samenzijn doordrenkt van mooie en leuke herinneringen aan een plek die we nooit zullen vergeten – Café Het Nonnetje in Amersfoort.
Ik las net een artikel in het AD over onze burgermeester Bolsius die in zijn nieuwjaarspeech sprak “samen groeien een verrijking van ons leven is gebleken”. Ik ben het daar mee eens hoor, maar ik ben wat kritisch de laatste tijd.
In het hart van Amersfoort lijkt democratie verder weg dan ooit. Dit alles komt voort uit de schijnbaar democratische fractie, waar de wil van de burger ver te zoeken lijkt.